Het traject van bewustwording
Door: Daan Akkerman
Nu had ik wel bij de moederschoot kunnen beginnen, maar daar herinner ik mij niets meer van. Al voordat ik het begrip paranormale begaafdheid kende, had ik al wel, zoals het achteraf genoemd wordt, mijn paranormale ervaringen. In 1961, ik was toen 4 jaar oud, zag ik, en dat herinner ik mij nog heel goed, om de kleuterjuf "juf Smit" en medeleerlingen een lichtend, transparant, kleurig schijnsel. Later bleek dat dit aura's waren. Thuis sprak ik maar weinig over deze ervaringen, omdat ik ze in het begin als volledig normaal ervoer. Iets speciaals zocht ik er dus niet achter.
Zo rond mijn 6e levensjaar in het begin van de lagere schoolperiode in het dorpje Westerlee, begon ik toch wat meer te praten over hetgeen ik zag, het soms zo mooie, maar soms ook troebele of grauwe schijnsel bij mensen, dieren en planten. Het begon mij te intrigeren. Mijn ouders snapten er niets van en dachten dat het aan mijn ogen lag. De schoolarts stelde echter vast, dat er met mijn ogen niets aan de hand was. Door de diagnose van de schoolarts had voor mijn ouders het verhaal van de lichtende schijnsels die ik waarnam niets verontrustends meer. Maar ik bleef het natuurlijk toch waarnemen, al moest ik wel op een bepaalde manier kijken, een beetje langs de personen heen en moest ik proberen de persoon zelf niet waar te nemen. Ik vroeg nog wel eens aan schoolvriendjes of zij ook zoiets zagen, maar zij begrepen niet waar ik het over had.
's Nachts zag ik steeds vaker lichtende zuilachtige verschijningen. Zo'n verschijning was ongeveer twee meter groot. Ik vond het maar vreemd, deze lichtende zuilen en vond het niet echt prettig. Ik draaide me meestal om in bed, zodat ik met het gezicht naar de muur lag. Toen ik met mijn moeder eens over deze verschijningen sprak, reageerde ze heftig en geschrokken. Ze zei: "Het zijn demonen. Die heb ik vroeger ook gezien. Ze hebben mij al eens in het gezicht geslagen en zaten op mijn voeten. Ze waren zwaar en voelen aan als een zak gevuld met water. Als je ze ziet moet je ze weg sturen of je moet met water gooien. Daar hebben ze een hekel aan!" Mijn waarnemingen, de lichtende zuilen waren dus boosaardige demonen! Gewapend met een glas water op mijn nachtkastje ging ik de nacht in. Negen jaar was ik, nieuwsgierig en bang tegelijk. Zou het deze nacht gebeuren?
Maar er gebeurde niets. Op een keer hoorde ik in mijn halfslaap een hele zachte melodieuze stem, die mij riep: "Daniël ... Daniël". Ik draaide mij om en zag in een mooi wit licht, het silhouet van een mannelijk persoon met mooie grote amandelvormige ogen. Ik voelde in mijzelf zo'n herkenning, zo'n warmte, dat van angst niets meer te bespeuren viel. Weer hoorde ik de stem alsof de stem in mijn hoofd klonk: "Daniël, je moeder heeft het bij het verkeerde eind. Jou gebeurt niets". Langzaam doofde het licht. De ervaring gaf mij nog dagen daarna dat heerlijk warme gevoel van herkenning. De verschijning kwam steeds vaker. Ik sprak er nog een keer met mijn moeder over maar die bleef op haar standpunt, dat het boosaardige demonen waren, die mij wilden inpalmen. Intussen vond ik een mogelijkheid om met mijn geestelijke bezoeker te communiceren.
Als de verschijning er was en ik in gedachten een vraag aan hem stelde kreeg ik korte antwoorden, steeds liefdevol en vol begrip. Het warme gevoel kwam steeds weer terug. Natuurlijk stelde ik ook allerlei vragen die niet beantwoord werden. Ik kwam er al snel achter dat mijn geestelijke bezoeker, die toen overigens nog steeds zijn naam niet wilde zeggen maar wel zei dat hij mij moest begeleiden, zich niet liet dwingen mij antwoord te geven op zaken waarop hij (nog) niet wilde antwoorden. Van mijn moeder hoorde ik dat ook mijn oma (de moeder van mijn moeder) 'nare' ervaringen met demonen had gehad, zoals zij dat uitdrukte. Ik hoorde toen dat mijn oma kaartlegster was, zoals ook mijn oma's moeder kaartlegster was geweest. Zou het in de familie zitten? Ik was inmiddels ongeveer 10 jaar oud en vroeg mijn moeder of zij ook kaarten kon leggen. Ze legde me uit daar erg voorzichtig mee te zijn, maar dat ze er wel veel over wist. Mijn nieuwsgierigheid werd steeds meer bevredigd. Ik vroeg haar allerlei wetenswaardigheden over het kaartleggen.
Ik was 14 jaar en begon experimenteel kaarten te leggen. Mijn eerste proefpersonen waren mijn broertjes. Ik merkte dat als ik mij op de personen concentreerde, ik beelden door kreeg en dat ik soms de voor mij zo bekende stem van mijn begeleider hoorde. Ik deed dit steeds vaker ook zonder kaarten, in allerlei situaties, bijvoorbeeld op school of bij mensen die bij ons op bezoek kwamen. Meestal kon ik de stem horen. Het waren vaak gedecideerde, maar steeds liefdevolle antwoorden. De kleuren van de aura kon ik steeds beter interpreteren. Ik merkte dat ik ziekte uit de aurakleuren kon concluderen. Als bijvoorbeeld iemand hoofdpijn had, zag ik dat aan oranje, vurige vonken die op bepaalde plekken rond het hoofd te zien waren. Steeds vaker zei ik tegen mensen (en daar was ik mij niet altijd van bewust) rake zaken, die reacties opriepen zoals: "Wie heeft jou dat verteld?", "Hoe weet je dat?", enzovoort. Nou kan ik u wel tientallen van deze ervaringen gaan vertellen, maar ik ga hier niet op door. Wel wil ik u graag vertellen hoe ik paragnost en trancemedium ben geworden.
Na de middelbare school was ik niet zo gemotiveerd om verder te leren. Ik wou eindelijk iets gaan doen. Alles stond nog open. Mijn vader had een bedrijf en ik begon hem te assisteren, maar daarin lag niet echt mijn ambitie. Ik wou iets voor mijzelf. Ik was inmiddels 18 jaar geworden en ik begon mij steeds meer voor antiek te interesseren en ook voor het contact met mensen. Achteraf bleek dit te passen bij mijn sterrenbeeld Kreeft. Toen ik 19 was, opende ik samen met een collega-antiekhandelaar een antiekzaak. Tevens begon ik in het huis waarin ik woonde een pension.
In de contacten met mensen die kwamen om antiek te kopen, kwam steeds vaker de vraag naar voren hoe ik toch bepaalde dingen kon zeggen, die dan later ook zo uit kwamen. Het duurde dan ook niet lang of de eerste consulten die ik gaf, in de inmiddels aangeschafte antiekboerderij in Westerlee, vonden plaats.
Ik was toen 23 jaar. Er kwamen steeds meer mensen voor consulten, meer dan voor antiek. Dit alles was door mijn geestelijke bezoeker al voorzegd. In 1981 kocht ik het "Huis ter Veen" aan de Veenweg 24 in Westerlee. Ik deed steeds minder aan in- en verkoop van antiek en gaf steeds meer consulten. Mensen uit geheel Nederland, uit Duitsland maar ook uit België, Oosterrijk, Zwitserland enzovoorts belden voor afspraken. Dit is tot op de dag van vandaag nog steeds zo.
Over Daan Akkerman
Vele mensen zijn inmiddels bij hem op consult geweest. Mensen uit alle rangen en standen en uit vele landen hebben hem geraadpleegd. Bovendien geeft Daan Akkerman cursussen in aura- & chakrahealing en tarot & numerologie. De media hebben inmiddels Daan Akkerman ook ontdekt. U kunt voor een persoonlijke consult een afspraak maken.
Naast zijn werk als paragnost is Daan Akkerman ook trance-medium voor het Esoterisch Genootschap. Tijdens de trancesessies is Daan Akkerman volledig in trance en krijgt hij antwoorden door van de Witte Broederschap. Wij krijgen onder andere informatie over de overgang van het Vissentijdperk naar het Aquariustijdperk, het Aquariustijdperk zelf, maar ook over het verleden. Wij krijgen algemeen esoterische informatie. De sessies worden gepubliceerd in het maandblad Par Lanto.
Meer informatie op deze site over een voorbeeld van een sessie, de Par Lanto of het Esoterisch Genootschap klik op de links. Zie uiteraard ook het 'menu' aan linkerzijde op deze pagina.
Daan Akkerman geeft ook leiding aan verdiepings/meditatiebijeenkomsten van het Esoterisch Genootschap. Deze lezingen worden gehouden in Groningen, Ter Apel, Leeuwarden, Amsterdam en Apeldoorn. Zie de agenda voor uitgebreide informatie. In Duitsland worden de lezingen gehouden in: Oldenburg en Nordhorn-Bookholt.
